Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, έμπειροι συντηρητές προσπαθούν να ανακαλύψουν τα μυστήρια του πιο αινιγματικού χαμόγελου στην ιστορία της τέχνης.
Μια ομάδα ερευνητών, με τη βοήθεια της τεχνολογίας του κορυφαίου ερευνητικού ινστιτούτου της Γαλλίας, ήρθε τώρα να αποκαλύψει κάτι το οποίο δεν περιμέναμε για τη Μόνα Λίζα.
Η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες σε όλον τον κόσμο, αλλά μία κηλίδα στον καμβά ήταν το μόνο που χρειάστηκε για να αποκαλύψουν οι ερευνητές ένα νέο στοιχείο που ο Λεονάρντο ντα Βίντσι μπορεί να χρησιμοποίησε, όταν έφτιαχνε το πορτρέτο της γυναίκας που όλοι θα ήθελαν να γνωρίσουν.
Η ερευνητική ομάδα λοιπόν, αποκάλυψε ότι ο καλλιτέχνης είχε συνθέσει και χρησιμοποιήσει μια σπάνια χημική ένωση. Το συγκεκριμένο συστατικό έχει επίσης εντοπιστεί σε έργα καλλιτεχνών όπως ο Ρέμπραντ, υπονοώντας την πιθανότητα ότι η μυστική συνταγή για τη συγκεκριμένη απόχρωση μπορεί να έχει περάσει από γενιά σε γενιά.
Το plumbonacrite, όπως ονομάζεται υιοθετήθηκε από τους Ολλανδούς δασκάλους του 17ου αιώνα και χρησιμοποιείται σήμερα από τις αυτοκινητοβιομηχανίες ως συντηρητικό χρώματος, για να διατηρούν τα κόκκινα και πορτοκαλί σπορ αυτοκίνητα λαμπερά.
Όπως φαίνεται, την πρωτιά δεν είχαν οι Ολλανδοί στη χρήση του συγκεκριμένου συστατικού, αλλά ο Ντα Βίντσι, ο οποίος το χρησιμοποίησε για να πυκνώσει και να βοηθήσει στο στέγνωμα του χρώματος όταν άρχισε να εργάζεται πάνω στο αριστούργημά του.