Με αυτό το καθολικό και συμπεριληπτικό προσκλητήριο ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης, προς όλους μας ανεξαιρέτως, προλογίζει ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος τον 13ο Κατηχητικό του Λόγο «Περί της του Χριστού Αναστάσεως» και μας προτρέπει, χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και αποκλεισμούς, να εμβαθύνουμε στο μυστήριο της Αναστάσεως, να ανακαλύψουμε «τι το μυστήριον της του Χριστού του Θεού ημών αναστάσεως».
Μας διαβεβαιώνει ο γνήσιος εκφραστής της παράδοσης της Εκκλησίας μας, ότι ο Αναστάς Κύριος «βλέπει πολύ περισσότερο τις διαθέσεις των ψυχών μας και τις προαιρέσεις, παρά τους κόπους του σώματος» και γι᾽ αυτό ακριβώς οι πάντες και τα πάντα, με την Ανάσταση του Χριστού, είναι πλημμυρισμένα φως, είναι λουσμένα φως.
«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη, και τα καταχθόνια» θα ψάλλει απόψε η Εκκλησία μας μέσα από την υμνολογία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Στο μυστήριο της Αναστάσεως μετέχουν οι πάντες και τα πάντα. Δίκαιοι και αμαρτωλοί, άγιοι και άγριοι, ουράνιοι και καταχθόνιοι, καθαροί και ακάθαρτοι.
Το αναστάσιμο αυτό προσκλητήριο θα μας το διατρανώσει πανηγυρικά και ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος με το δικό του ξεκάθαρο μήνυμα: «Εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών· και πρώτοι και δεύτεροι…, πλούσιοι και πένητες…, εγκρατείς και ράθυμοι…, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες… τρυφήσατε πάντες.
Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως· πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν… Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε».
Η συγγνώμη και η συγχώρεση είναι το μυστήριο της Αναστάσεως! Η μετάνοια και η συγχώρεση είναι η δική μας Ανάσταση!
Η Ανάσταση διαγράφει τα πταίσματα όλων μας, η Ανάσταση μας σηκώνει ξανά όλους εμάς, που βρισκόμαστε κάτω πεσμένοι.
«Ανάστασις ούν Χριστού η ημετέρα υπάρχει ανάστασις, των κάτω κειμένων» τονίζει και πάλι ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.
Κατέρχεται ο Χριστός μέσα στον προσωπικό μας Άδη, κατεβαίνει μέσα στα πιο άγνωστα σε εμάς σκοτάδια της ύπαρξής μας.
Κατερχόμενος από τους ουρανούς εισέρχεται μέσα στον προσωπικό μας τάφο, για να μας απελευθερώσει από τον θάνατο των αμαρτιών μας, από τον θάνατο του εγωισμού μας, από τον θάνατο της φιλαυτίας μας, από τον θάνατο της νοσηρής αυτοαναφορικότητάς μας.
Ο Χριστός «χύνεται σαν μύρο στον βόρβορο της δυσωδίας και μετατρέπει την δυσωδία σε ευωδία. Ζεί την απλή καθημερινή ζωή του ανθρώπου και της δίνει νόημα… Όσο χαμηλά κι αν κατέβουμε, όσο και να ξεπέσουμε, ακόμη κι αν πεθάνουμε μέσα στο χάος του θανάτου, μας περιμένει ο Χριστός» διαβάζουμε στις σελίδες ενός συλλογικού θεολογικού τόμου (Σταυρός και Ανάσταση, Ακρίτας, σ.123).
Αγαπημένοι μου αδελφοί!! Παμφίλτατοι αδελφοί μου!!
«Ανάστασις ούν Χριστού η ημετέρα υπάρχει ανάστασις».
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η δική μας Ανάσταση!!
Ανάσταση για κάθε συνάνθρωπό μας πονεμένο, θλιμμένο, απογοητευμένο, κουρασμένο.
Ανάσταση για κάθε συνάνθρωπό μας, που βρίσκεται σε αδιέξοδο, που πιέζεται αφόρητα, που συνθλίβεται καθημερινά από δυσκολίες και δοκιμασίες.
Ανάσταση για κάθε συνάνθρωπό μας, που πάσχει, που πενθεί, που υποφέρει.
Ανάσταση και για κάθε συνάνθρωπό μας, που αμφιβάλλει, που δυσπιστεί, που δυσκολεύεται, ακόμη και γι᾽ αυτόν που την αρνείται και την απορρίπτει.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η Ανάσταση των πάντων!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !”