Στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και της συνεχούς αυτοπροβολής, η έννοια του “self-love” έχει αποκτήσει νέες, πολλές φορές τοξικές, διαστάσεις. Αντί να μας ενδυναμώνει, αυτή η πίεση για αυτοαγάπη μπορεί να μας οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να αυτοαποθεωνόμαστε, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο αυτοκριτικής και σύγκρισης.
Η ιδέα του self-love αρχικά προήλθε από την ανάγκη να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και να φροντίζουμε την ψυχική μας υγεία. Ωστόσο, έχει εξελιχθεί σε μια κουλτούρα αυτοανακήρυξης, όπου η συνεχής ανάγκη για επικύρωση και επιβεβαίωση μέσω των κοινωνικών δικτύων μπορεί να δημιουργήσει πίεση. Αυτή η διαδικασία έχει οδηγήσει πολλούς να αναζητούν την αποδοχή των άλλων με σκοπό να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους.
Η ανάγκη να φαίνεται κάποιος “καλύτερος” ή “ολοκληρωμένος” σε σχέση με άλλους, συχνά ενισχύει το αίσθημα ότι πρέπει να προβάλλουμε μια θετική εικόνα. Στην προσπάθεια να είμαστε αρεστοί και να δείξουμε αυτοπεποίθηση, πολλές φορές καταλήγουμε να ανακοινώνουμε τις επιτυχίες μας ή τα θετικά μας χαρακτηριστικά, ακόμη και όταν δεν τα αισθανόμαστε πραγματικά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα ανεπάρκειας και ενοχής, αν δεν καταφέρουμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις προσδοκίες.
Επιπλέον, το τοξικό self-love ενδέχεται να μας αποσπάσει από την αληθινή αυτογνωσία. Αντί να ασχοληθούμε με τις αδυναμίες και τις ατέλειές μας, επικεντρωνόμαστε στην εμφάνιση μιας τέλειας εικόνας, που στην πραγματικότητα δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να μας απομονώσει από τους άλλους, αφού η πραγματική σύνδεση απαιτεί αυθεντικότητα και ευ vulnerability.
Για να απεγκλωβιστούμε από αυτόν τον κύκλο, είναι σημαντικό να επαναξιολογήσουμε την έννοια της αυτοαγάπης. Αντί να την περιορίζουμε σε μια σειρά από δηλώσεις αυτοενίσχυσης ή προσεγγίσεις αυτοπαραδοχής, μπορούμε να εστιάσουμε σε μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση που περιλαμβάνει την αποδοχή και των αδυναμιών μας. Είναι φυσικό να έχουμε ελλείψεις, και η αποδοχή αυτών μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιο υγιή και αυθεντική σχέση με τον εαυτό μας.
Έτσι, η αληθινή αυτοαγάπη δεν είναι απλώς η επιβεβαίωση του εαυτού μας, αλλά και η αποδοχή της ανθρώπινης φύσης μας. Όταν αρχίσουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας με όλες μας τις πτυχές, αποδεσμευόμαστε από την υποχρέωση της αυτοαποθέωσης και ανοίγουμε τον δρόμο για μια πιο γνήσια και εποικοδομητική σχέση με τον εαυτό μας και τους γύρω μας.