Η Λαμία, μία από τις πιο θερμές πόλεις της χώρας τα τελευταία 24ωρα και πιθανά τις επόμενες, ζει έντονα τον παρατεταμένο καύσωνα, με τις θερμοκρασίες να πλησιάζουν και να ξεπερνούν τους 40°C και ένα αίσθημα κόπωσης και πίεσης, όχι μόνο από τη ζέστη, αλλά και από τα καθημερινά προβλήματα που ταλανίζουν τους πολίτες.
Στους δρόμους της πόλης, οι φωνές των Λαμιωτών αποτυπώνουν το μωσαϊκό μιας κοινωνίας που παλεύει — με τον ήλιο, με τους λογαριασμούς, με την αγωνία για το αύριο.
«Τώρα βγήκα στον καύσωνα, δεν ξέρω… Ήμουν στο χωριό, έχω την ομπρέλα, είμαι μια χαρά. Χωριό, ορεινό, κάνει δροσιά», λέει χαμογελώντας μια περαστική κυρία, δείχνοντας ότι το μυστικό είναι το… υψόμετρο και η προνοητικότητα.
Άλλοι, όμως, δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες. Με τους ανεμιστήρες στο φουλ και τα κλιματιστικά μετρημένα «για να μη μας έρθει ο λογαριασμός», η καθημερινότητα γίνεται άσκηση υπομονής.
«Ο κλιματισμός δεν κάνει καλό στο σώμα μας. Με ανεμιστήρα. Και λίγη ζέστη δεν πειράζει», λέει ένας κύριος, προσθέτοντας με νόημα: «Το ρεύμα, από 500 ευρώ έφτασε 1.500…»
Η ενεργειακή ακρίβεια και το κόστος ζωής είναι ο άλλος μεγάλος «καύσωνας» που νιώθουν οι επιχειρηματίες της πόλης. Κάποιοι δεν κρύβουν την αγωνία τους:
«Οι επιχειρήσεις έχουν τεράστιο πρόβλημα. Δεν υπάρχει κίνηση. Ο κόσμος φοβάται. Όχι μόνο από τη ζέστη – από την ακρίβεια, από την αβεβαιότητα. Είμαστε σε τέλμα.»
Και σε μια στιγμή, η κουβέντα περνάει από τη θερμοκρασία στην πολιτική, την ανεργία, την έλλειψη χρημάτων:
«Δεν φταίει ούτε η ζέστη ούτε το κρύο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν να φάνε. Μόλις αποκτήσουν λεφτά, δεν τους πειράζει τίποτα.»
Η καθημερινή επιβίωση γίνεται πολιτικό σχόλιο, κοινωνική κριτική και λαϊκή σοφία μαζί. Η ένταση ξεσπάει:
«Πληρώνουμε ΕΦΟΡΙΑ, ΙΚΑ, ΦΠΑ… και οι συνταξιούχοι δεν παίρνουν τίποτα παραπάνω. Γιατί να πληρώνω για κάτι που δεν αποδίδει;»
Ανάμεσα στους παραπόνους, όμως, υπάρχει και το χιούμορ — και μια διάθεση να μη τα παρατάμε:
«Τσίπουρο και δουλειά. Μακάρι να υπάρχει δουλειά κι ας έχει φωτιά», λέει ένας ψησταριάς πάνω από τα κάρβουνα.
Στην πόλη που καίγεται από τη ζέστη και τα οικονομικά βάρη, η καθημερινότητα προχωρά. Άλλοι με δροσερό νεράκι και υπομονή. Άλλοι με ειρωνεία και πείσμα. Άλλοι με θυμό, αλλά πάντα με την ελπίδα πως «ο καύσωνας είναι και θα περάσει».
