Μία πολύ σημαντική ανακάλυψη έκαναν οι αρχαιολόγοι στην Κρήτη, με την πέτρινη κατασκευή ηλικίας 4.000 ετών που βρέθηκε σε λόφο κοντά στο Καστέλι.
Από το Υπουργείο Πολιτισμού περιγράφεται ως ένα “μοναδικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον εύρημα”. Μάλιστα χρονολογείται από τον Μινωϊκό πολιτισμό που φημίζεται για τα παλάτια του και την τέχνη του. Η δομή του μοιάζει από ψηλά με μία τεράστια ρόδα και αναδύθηκε κατά τη διάρκεια μίας ανασκαφής που προοριζόταν για σταθμό ραντάρ του νέου αεροδρομίου.
Ο σκοπός του κτιρίου προβληματίζει αρκετά, μιας και δεν υπάρχει αντίστοιχο εύρημα στην μινωική αρχιτεκτονική. Σύμφωνα πάντως με τις θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί στο διαδίκτυο, ίσως εξυπηρετούσε για μία τελετουργική ή θρησκευτική λειτουργία.
Στο κτίριο των 4.000 ετών που ανακαλύφθηκε, υπάρχουν οκτώ βαθμιδωτοί πέτρινοι τοίχοι που φτάνουν σε ύχος έως και 1,7 μέτρα. Στο εσωτερικό του βρίσκονται μικροί διασυνδεδεμένοι χώροι που μάλλον καλύπτοντας από μία κωνική στέγη.
Το Υπουργείο αναφέρει πως το κτίριο δεν ήταν μάλλον κατοικία, μιας και βρέθηκε στο εσωτερικό του μεγάλη ποσότητα οστών ζώων και πρότεινε ότι μπορεί να χρησιμοποιήθηκε περιοδικά για τελετές που αφορούσαν φαγητό, κρασί και προσφορές.
Διαβάστε την ανακοίνωση του Υπουργείου:
Οι ανασκαφικές έρευνες που είναι σε εξέλιξη στην κορυφή του λόφου Παπούρα, σε υψόμετρο 494μ. ΒΔ της κωμόπολης Καστελλίου και του υπό κατασκευή αεροδιαδρόμου, απέδωσαν μνημειακό αρχιτεκτονικό σύνολο, σε κυκλικό σχήμα, μοναδικό για την μινωική αρχαιολογία, διαμέτρου περίπου 48μ. καλύπτοντας επιφάνεια περίπου 1800τμ. Βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο του λόφου, σε τμήμα της κορυφής που είχε απαλλοτριωθεί για την τοποθέτηση Συστημάτων Επιτήρησης (ραντάρ) του νέου αερολιμένα.
Η μνημειώδης αυτή κατασκευή αποτελείται από 8 επάλληλους λιθόκτιστους δακτυλίους -μέσου πάχους 1,40μ., και μεγ. εκτιμώμενου σωζόμενου ύψος 1,7μ.- αναπτυγμένους σε διαφορετικά υψομετρικά επίπεδα. Οι δακτύλιοι διαμορφώνουν στο κέντρο ένα κυκλικό κτίσμα (ζώνη Α) διαμέτρου 15μ. με εκφορική δόμηση, το εσωτερικό του οποίου (διαμέτρου 9μ.) χωρίζεται σε 4 τεταρτημόρια. Η ζώνη Α περιβάλλεται από μία δεύτερη κύρια ζώνη (ζώνη Β, μεγ. πλάτους 6,9), στην οποία ακτινωτοί τοίχοι τέμνουν κάθετα τους δακτύλιους των χαμηλότερων επιπέδων διαμορφώνοντας μικρότερους χώρους. Με την πρόοδο της ανασκαφής αποκαλύπτεται μια σχεδόν δαιδαλώδης διάρθρωση, καθώς οι χώροι επικοινωνούν μεταξύ τους με στενά ανοίγματα. Στη ΝΔ και ΒΔ παρειά αποκαλύφθηκαν δύο πιθανές κύριες είσοδοι προς τις κεντρικές ζώνες.
Η κύρια περίοδος χρήσης φαίνεται πως ήταν μεταξύ (2000-1700π.Χ.), δηλαδή πιθανώς θεμελιώθηκε λίγο πριν ή στην αρχή της παλαιονακτορικής περιόδου (ΜΜΙ – ΙΙ), ενώ η παρουσία νεοανακτορικής κεραμεικής στο στρώμα καταστροφής, δηλώνει ότι η χρήση του μνημείου συνεχίστηκε και την περίοδο των νέων ανακτόρων.