Ο βενιαμίν της οικογένειας Πολύζου, από την Υπάτη, ήρθε στον κόσμο πριν από 46 χρόνια και από τότε έγινε ο φίλος μας ο Σάκης! Φίλος και αγαπημένος όχι μόνο στον τόπο που γεννήθηκε αλλά για όλα τα χωριά της περιοχής που τον καμαρώνουν σε κάθε κοινωνική, θρησκευτική, αθλητική και κοσμική εκδήλωση. Γιατί ο Σάκης, δεν λείπει ποτέ και από πουθενά…!
Θανάσης Πολύζος ή Ο πολυτάλαντος Σάκης!
Πριν από μισό σχεδόν αιώνα, η οικογένεια Πολύζου χτυπήθηκε από μια ανείπωτη τραγωδία που συντάραξε όλο το χωριό. Το τρίτο παιδάκι της οικογένειας, ο μικρός Θανάσης, παρασύρθηκε από αυτοκίνητο και ταξίδεψε πρόωρα στην γειτονιά των αγγέλων.Την απέραντη θλίψη ήρθε να απαλύνει η προσμονή ενός μπόμπιρα αφού η οικογένεια περιμένει ξανά γεννητούρια.
Ο Σάκης καταφτάνει, παίρνει το όνομα του νεκρού αδελφού του και μια περίοπτη θέση στην καρδιά των γονιών και των μεγαλύτερων παιδιών της οικογένειας…
Ο Σάκης έρχεται, με ένα χρωμόσωμα λιγότερο αλλά προικισμένος με μια καρδιά από χρυσάφι και ταλέντα που τελειωμό δεν έχουν!
Αν και θα περίμενε κανείς ότι ένα παιδί με σύνδρομο Down, θα αφομοιώνονταν δύσκολα στην μικρή τοπική κοινωνία μιας επαρχιακής κωμόπολης, ο Σάκης αλλά και οι συγχωριανοί του έκαναν την ανατροπή!
Οχι μόνο κανείς δεν στάθηκε στην διαφορετικότητα του αλλά έγινε ο super star της Υπάτης και όχι άδικα! “Στην Υπάτη, δεν έχουμε το Σάκη τον Ρουβά, έχουμε τον δικό μας Σάκη. Τη μεγαλύτερη φίρμα! ” λέει η πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βίκυ Παπανάγνου, ετοιμάζοντας το μετάλιο που θα του απονεμηθεί στην αθλητική εκδήλωση της κοινότητας.
Κοινωνικός και αεικίνητος, πανταχού παρών, σε χαρές και πανηγύρια, σε γιορτές, σε λύπες, σε καημούς. Μια βόλτα στην πλατεία της Υπάτης και θα τον δεις, να χαιρετάει γνωστούς και αγνώστους, να τριγυρίζει στα τραπέζια της πλατείας, να γίνεται ένα με τις παρέες, να γελάει με τα καλαμπούρια τους. Και αν κάποιος ξεφύγει της προσοχής του τότε αρχίζουν οι φωνές “Ει Σάκη, έλα εδώ…” Σαν να μην είναι ο ίδιος ο καφές αν λείψει ο Σάκης από την παρέα.
Σάκης ο διαιτητής!
Είναι αρχές του Αυγούστου όταν ο Σάκης τριγυρίζοντας στην πλατεία της Υπάτης, ανοίγει διάπλατα τα μάτια και χαίρεται σαν μικρό παιδί, βλέποντας να καταφθάνει από την Αθήνα για διακοπές, ο φίλος του ο Φώτης Τζουραμάνης. Μετά τις χαρές και τα καλωσορίσματα λάμπει ολόκληρος βλέποντας ανάμεσα στις υπόλοιπες αποσκευές την τσάντα με το δώρο του. Μια ολοκαίνουρια στολή διαιτητή!
Θα τη φορέσει και φέτος, στο τουρνουά ποδοσφαίρου στο γήπεδο της “Δοξας” ως “βοηθός” διαιτητή. Κρατάει τις κάρτες σφιχτά στα χέρια. Σφυρίζει και επιβλέπει το παιχνίδι. Καμαρώνει όταν ακούγεται από τα μεγάφωνα “ο κύριος Σάκης Πολύζος να περάσει στον αγωνιστικό χώρο”. Ζει το όνειρο του, μαζί τους και εμείς, που τον αποθεώνουμε μόλις σφυρίξει τη λήξη του παιχνιδιού…
Σάκης ο αυτοδίδακτος δεξιοτέχνης του κλαρίνου!
Μπορεί να λέγεται Πολύζος αλλά στο κλαρίνο είναι… Μάγκας. Δεν σπούδασε ποτέ τη μουσική, δεν έκανε ποτέ ένα μάθημα, όμως η αγάπη, το μεράκι και ένα απίστευτο ταλέντο κάπου κρυμένο στο DNA του, τον έχουν αναδείξει σε νούμερο ένα δεξιοτέχνη του κλαρίνου! Από τότε μάλιστα που ο Υπαταίος φίλος του Γιώργος Ρούσκας του χάρισε ένα κλαρίνο, ο Σάκης έγινε το σήμα κατατεθέν κάθε μεγάλου πανηγυριού που διοργανώνει ο “Ντάρης” εντός και εκτός Υπάτης.
Ανεβαίνει στη σκηνή και όχι μόνο με τεχνική αλλά κυρίως με ψυχή, ξυπνάει τη χαρά ή τον πόνο, τον λυγμό ή τον αναστεναγμό. Και αφού μαγέψει το κοινό του και εισπράξει το χειροκρότημα, κατεβαίνει για να μπει πρώτος στο χορό, αφού είναι και δεινός χορευτής, με λεβέντικες φιγούρες που έχουν γράψει ιστορία.
Σάκης ο… πρωτευουσιάνος!
“Να γράψεις κάτι για μένα μου έλεγε τις Κυριακές που πίναμε καφέ στην πλατεία της Υπάτης. Ότι αγαπάω όλο τον κόσμο να γράψεις. Και τα αδέρφια μου τη Ματούλα και το Νίκο και τη νύφη μου τη Χριστίνα. Τώρα που έχασα τη μάνα μου, με πήραν στην Αθήνα, με προσέχουν πολύ, με πηγαίνουν βόλτες και με έγραψαν και στο σχολείο. Και πιο πολύ αγαπάω αυτό το κορίτσι” μου λέει δείχνοντας μια όμορφη κοπέλα σε φωτογραφία στο κινητό του. Και τα μάτια του σκόρπιζαν…καρδούλες!
Αυτός είναι ο Σάκης, ο super star Υπάτης και περιχώρων. Το αιώνιο παιδί με την αγνή καρδιά, τη χαρά στο βλέμα, την αγάπη στο ποδόσφαιρο, στη μουσική και κυρίως την αγάπη στο χωριό και τους ανθρώπους του.
“Να με γράψεις και cd…” μου έλεγε ακόμα, εξηγώντας με τον δικό του τρόπο ότι το επόμενο όνειρο του, είναι να δει τον εαυτό του διαιτητή και στην τηλεόραση!
Υπόσχεση Σάκη, αξίζεις ένα ακόμη όνειρο.