Χωρίς αμφιβολία, το “Poor Things” του Γιώργου Λάνθιμου είναι μία γιορτή της ζωής, αλλά με έναν ανορθόδοξο τρόπο.
Ο Γιώργος Λάνθιμος υπογράφει μία ταινία που ταιριάζει απόλυτα στο Hollywood και φυσικά δεν έχει καμία σχέση από τις άλλες βραβευμένες ταινίες του, με την αποστειρωμένη αισθητική και τους έντονους συμβολισμούς.
Μέσα από τη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά γνωρίζουμε έναν πιο χαλαρό, πιο άνετο και πιο απελευθερωμένο Γιώργο Λάνθιμο, με ένα έργο με έντονη καλλλιτεχνική ιδέα, αλλά χωρίς συμβιβασμούς.
Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Alasdair Gray και μας μεταφέρει μία διαφορετική ιστορία του Frankenstein. Μία πεθαμένη κοπέλα (Emma Stone) αποκτά ξανά ζωή και αρχίζει ξανά την ζωή της σε ένα ενήλικο σώμα, με τη βοήθεια ενός αμφιλεγόμενου επιστήμονα (Willem Dafoe).
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Γιώργος Λάνθιμος “παίζει” με το χρώμα και τη μουσική “ντύνοντας” την ιστορία της πρωταγωνίστριάς του, δημιουργώντας μία φουρουτιστική πραγματικότητα που ίσως χρειαζόταν το Hollywood για να “πάρει μπροστά”.
Στην μεγάλη οθόνη αυτή τη φορά δεν θα δείτε μία ακόμη επιστημονική “τρέλα”, αλλά μία διαφορετική οπτική της πραγματικότητας από τα μάτια της πρωταγωνίστριάς του, που έλαβε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και την “αρπάζει” με το παραμικρό.
Ο Λάνθιμος σχολιάζει μέσα από την ταινία του την πατριαρχία, το σεξ, την ανισότητα, αλλά και φυσικά την επιστήμη σε έναν άδικό κόσμο για μία γυναίκα που ήρθε για δεύτερη φορά σε αυτό το σύμπαν για να ζήσει.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι σε σχέση με άλλες ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου, εδώ βλέπουμε μία χαρά, μία γιορτή για την ανθρώπινη ύπαρξη και μία “ζεστασιά” που ελάχιστες φορές έχουμε δει να υπογράφει ο βραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για την Emma Stone. Κατάφερε να κάνει έναν τόσο απαιτητικό ρόλο να φαίνεται “παιχνιδάκια” σωματικά και πνευματικά, δημιουργώντας μία πραγματικά υπέροχη και οσκαρική αισθητική, γεμάτη αγάπη για το δώρο της ζωής.