Ο παραγωγός του ραδιοφωνικού σταθμού “Kosmos” της ΕΡΤ, Γιάννης Στεφανάκος, πέθανε λίγες ημέρες πριν συμπληρώσει τα 57 του χρόνια. Η καρδιά του τον πρόδωσε, σκορπώντας θλίψη στους δικούς του ανθρώπους και τους συναδέλφους του.
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη, 15 Νοεμβρίου, στις 10:30 το πρωί, στο Κοιμητήριο Ζωγράφου.
Η ΕΡΤ τον αποχαιρέτησε με την παρακάτω ανακοίνωση:
«Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο ”Prof” όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη, τον ήχο του Kosmos.
Ήταν πιστός ακροατής του Kosmos από την πρώτη ημέρα που ο σταθμός βγήκε στον αέρα και συνεργάτης από το 2020. Παρουσίαζε την εβδομαδιαία εκπομπή “Ζουρ Φιξ”, ενώ μεγάλη ήταν και η συμβολή του στο Kosmos Jazz, το ιντερνετικό ραδιόφωνο του ERTεcho. Ξεχώριζε για το χιούμορ, τη συναδελφικότητά του, αλλά και για την απίστευτη ευρυμάθειά του.
Η διοίκηση της ΕΡΤ εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήριά της στην οικογένεια και στους οικείους του».
Η ανακοίνωση του “Kosmos FM”:
“Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο ”Prof” όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη τον ήχο του Kosmos. Με το ”Ζουρ Φιξ”, το εβδομαδιαίο ραντεβού του με τους ακροατές. Με τα αφιερώματα που συχνά παρουσίαζε και επίσης συχνά πρότεινε στο Kosmos. Με την συμβολή του στο Kosmos Jazz που εγκαινιάστηκε μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα. Αλλά και με το χιούμορ του και με την αμεσότητα που αντιμετώπιζε όλους, συνεργάτες, παραγωγούς και τεχνικούς της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Η απίστευτη ευρυμάθειά του (δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου στην περίπτωση του Γιάννη Στεφανάκου) πρόσφερε σε όλους μας κάτι που σπάνια συναντάς, όχι μόνο στο σημερινό ραδιόφωνο αλλά παντού: με τις ιδέες του άνοιγε διαρκώς παράθυρα που έδειχναν την βαθιά σχέση της μουσικής με την ίδια μας την ζωή και τα παράθυρα έβλεπαν σε δρόμους και σε ανοιχτές λεωφόρους που οδηγούσαν σε ωκεανούς γεμάτους ήχους και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου μας και εκείνος μέσα σ’ αυτό το ασύντακτο σύμπαν πάντα θα έβρισκε και θα ανέσυρε την ουσία, αυτή που δίνει νόημα στην μουσική και στην ζωή μας, δηλαδή το συναίσθημα.
Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να έρχονται κοντά, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, να τσουγκρίζουν τα ποτήρια και να μοιράζονται τραγούδια και ιστορίες, να γελάνε και να κλαίνε αντάμα.
«Με έναν λυγμό βαθύ αλλά και με την ανάμνηση του δικού του όμορφου γέλιου τον αποχαιρετούμε χωρίς να έχουμε ακόμα προλάβει να συνειδητοποιήσουμε πόσο θα λείψει σε όλους μας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του, στον αγαπημένο του γιο, τον Μιχάλη και την κυρα Ζωγραφιά, όπως την φώναζε, την μητέρα του. Αντίο Γιάννη μας”.
